Dag Allemaal

Het opruimen en inruimen duurde langer dan gedacht.
We zijn dus gisteren pas om 15h vertrokken.

Eerst in de baai voor de haven cirkels gedraaid om de kompassen te calibreren en daarna grootzeil en spinakker gehesen.

Mooie heldere dag! 7graden dus wel koud.
Prachtig stuk door de fjord naar het zuiden.
Risotto gegeten en rond 20h bij Slatteroy het zeegat uit.
Veel gedoe met de nieuwe reeflijnen want die zijn te kort.
Buiten stond een lange hoge deining en het woei wat harder.
Met enkel grootzeil liepen we 6 knopen en dat is pittig.
De windpilot hield goed koers.
Ik nam de eerste wacht van 21 tot 01h eb Jan de volgende.
Zo gaan we 4 uur op en 4 uur af.

Heldere nacht met bijna volle maan. 5 graden en erg koud.
Prachtig schouwspel die grote golven in het maanlicht.
Aan bakboord de lichtjes van de kust.
Deze ochtend Stavanger gepasseerd en nu geen land meer in zicht.
Het waait wat minder maar dedeining zet door, dus slaan de zeilen af en toe hard heen en weer.
We hebben een tijd de genua uitgeboomd bij gehad, maar we gaan nu toch weer de spinakker hijsen.

Er is een stormwaarschuwing voor de doggerbank maar dat is 150 mijl ten zuiden van hier. Afwachten maar.

Het schip zeilt goed. Alleen de windmeter doet het niet.


Groetjes,

Georges Kemmerling
Jan Borgdorff

Hij staat erop, en in letterlijke zin want ik heb het over de mast.

Gisteren hebben we tot 9 uur (het is hier nu langer licht) polyester zitten lamineren voor de zadels van de lieren en stoppers die op het kajuitdak komen.

Smerig en stoffig werk en deels onder een zeiltje vanwege de regen. Uitharden met een föhn. Nog drie keer doen de komende dagen.

Jan heeft de motor een service beurt gegeven en die loopt nu als een zonnetje.

Want, Jan doet de techniek en het zware werk, Henk verzorgt de logistiek en Nan de innerlijke mens.Ik doe van alles wat maar heb ook tijd nodig om de details en planning in de gaten te houden.

Het was vandaag heel kkkkoud, 5 graden, harde wind en regenbuien.De hele dag rondsjokken in dikke kleding en oliegoed is heel vermoeiend! Nan heeft een antibiotica kuur gehad voor haar aanhoudende verkoudheid. Het is niet zeker of ze mee terug kan zeilen. Dan gaat ze met Henk mee in de auto.

Vanochtend hebben we de nieuwe vallen getrokken zalingen gezet en de instrumenten in de top bevestigt. Dat was enorm opletten op de details!

In de achtergrond de rij appartementjes waarvan we er een gehuurd hebben.

Om 13.00h zijn we gaan hijsen.Mast eerst boven het dek laten hangen om de electra kabels door te voeren en daarna gezet en de stagen bevestigd.Hij staat nog niet helemaal vast

Morgen wordt de voorstag op maat gemaakt met de Genua roller en ook de hekstag wordt aangepast.Dan de giek en de neerhaler. Reeflijnen inscheren.

Morgen hebben we nog een halve dag werk.

Wordt vervolgd!

Nadat de boot in Noorwegen is achtergbleven was het plan om deze op te halen en om vervolgens over de Noordzee terug te varen naar Uitdam. Bij deze zijn wij dus zaterdagavond om 8 uur vertrokken uit Amsterdam.

Eerst even bij familie langs geweest in Markelo, en vervolgens richting noord Denemarken waarbij wij zo'n 1000 km moesten rijden. Vandaaruit met de Ferry van Hirsthals in Denemarken naar Kristiansand in Noorwegen.

Om 12.15 zondagmorgen vertrekt de Ferry maar wij waren er al om 8.30. Ticket gekocht en een beetje rondgereden. Klein plaatsje, maar er was warempel een hotelletje waar we wel koffie konden krijgen. Het hotelletje bleek een logement voor oude (zeer dronken) zeemannen te zijn, en toe we binnenkwamen zagen we diverse sofa's waarop oude zeelieden in een slaapzak de nacht hadden doorgebracht. In de koffiekamer zat een man of 5 aan de drank. Ze waren erg aardig, en de koffie was nog te drinken ook. Tijdens onze aanwezigheid kwamen er nog een paar uit bed voor een biertje.

Om half 12 stonden wij weer bij de Ferry, want om 11.45 was het inschepen. We hadden een voortreffelijke overtocht, ondanks dat wij niet of nauwelijks geslapen hadden, want we hadden de hele nacht doorgereden. Om 15.30 arriveerden wij in Kristiansand. Nadat de routeplanner was ingesteld ( gaf 3 routes aan met heel verschillende tijden), besloten wij de middelste route te nemen richting Bergen. Dit zou volgens de routeplanner zo'n 585 km zijn, waar we ongeveer 6 uur over moesten doen. Maar dat bleek iets meer te zijn. De route liep namelijk via de bergen en dat waren smalle wegen waar je niet hard kon rijden.

Tegen de avond kwamen we op 800 m hoogte in een sneeuwstorm terecht. Eerst lichte stuifsneeuw maar het werd steeds pittiger. Hard rijden was onmogelijk. Op sommige rechte schone stukken konden we 80 km halen, maar het overgrote deel moesten we 50, 60 km rijden. Met zoveel bagage was het eng om te remmen.

We hadden nog niet de helft van de afstand afgelegd toen we vanwege de sneeuw en de schemering besloten te stoppen bij een hotel. We kwamen uit in Hovden. Het sneeuwen werd steeds pittiger, en het zicht slechter. We besloten de volgende morgen heel vroeg te vertrekken. Om 6.30 opgestaan en om 7 uur zaten we aan het ontbijt. De sneeuw lag minstens een meter hoog, we wisten niet wat we zagen. We kregen te horen dat we 2 bergpassen moesten passeren op 1200 en 1600m, maar dat deze nog gesloten waren. Even later kwam men ons vertellen dat we weg konden. We zouden in colonne tussen 2 sneeuwschuivers de bergpas over kunnen. Wachten op de sneeuwschuivers in de tunnel.

Uiteindelijk hebben wij er met enkele korte tussenstops ongeveer 10 uur over gedaan. We moesten nog 2 x een Ferry nemen om een stuk fjord af te snijden. Wel een adembenemende prachtige tocht.

Dinsdag met Alf Wiig van de tuigerij de mast uitgepakt en een plan voor de week gemaakt. Heel nat weer, motregen en erg klam. Nan kreeg zwaar de griep en ik was bang het ook te krijgen. Gisteren hebben we Henk van het vliegveld opgehaald en we zijn langs de tuigerij gegaan om kleuren van vallen te selecteren. Vandaag scheen de zon en hebben we de boot leeggehaald en alles aan dek gebracht. Alles was klam en vochtig. Intussen werkt het nieuwe data netwerk dat ik vandaag heb aangelegd als een zonnetje en Henk heeft de luiken en de helmstok een eerste laag lak gegeven.

Vanavond kwam Thorvald, de club commodore even langs. Hij heeft van mij een fles jenever gehad omdat hij de hele winter op de boot heeft gelet. Het heeft hier hard gestormd maar de tent is heel gebleven.

Morgen komt Jan en maandag begint het werk aan de mast.

Als alles goed gaat varen we eind volgende week al richting Nederland. We hopen in ieder geval voor de Pasen of tegen de Pasen terug te zijn.

Groeten van de Noorse Crew

Zondag 26 Juni

Start van de laatste "leg" van Lerwick naar Bergen.

Omdat ook de Fjord Sailing organisatie meedeed waren er zo'n 40 boten aan de start.

Voor de Shetlanders is dat een jaarlijks terugkerend evenement waarvoor de kades vollopen met publiek.

In het wedstrijdveld zat zelfs een Volvo Ocean Race open 60, genaamd Wolfpack, met allemaal afgetrimde blonde kerels in zwarte overals.

Ach dat geeft wat ongezonde associaties.....

Pendragon voor de start:

foto is aanklikbaar voor vergroting

De start was een kanonschot vanaf de pier van de Lerwwick Boating Club,

Vanaf de start was er een kruisrak van ongeveer 6 mijl om de zeearm uit te komen naar open water.

Het was spannend zeilen want er waren stroomverschillen en ook de wind draaide plaatselijk.

Als de lage wal uit steile rotsen bestond dan moest je er vlak lans zeilen, was het een glooiende heuvel dan moest je er weg blijven.

Je kon in een paar slagen zo een mijl voor liggen op een schip dat naast je lag.

Uiteindelijk rondde het veld de vuurtoren en de zuidelijkste kaap van het eiland dat voor Lerwick ligt en we zetten koers in oostelijke richting naar Bergen.

We hadden tussen de 17 en 19 knopen wind, een dikke 4Bft, en liepen rond de 6 knopen.

Jan had 's middags geslapen en hij nam om 20hr de wacht over.

We hadden aanvankelijk de Genakker bijstaan maar we wilden aan de zuidkant van de ideale lijn blijven dus zetten we de genua op.

De wind was Zuid Oost en we konden zuidelijker dan oost varen, ongeveer 95 graden.

Niet echt hoog aan de wind dus.

Om 11 uur hoorden we een knal en daarna geraas.

Ik keek vanuit mijn kooi naar Jan en hij keek met verbazing vanuit de kuip naar de lijzijde van het schip.

Toen hij wat zei, wist ik et al, DE MAST!!!

Een van de grootste angsten van elke zeiler is om eens zijn mast te verliezen.

Jan zei dat er geen direct gevaar was en dat ik tijd had om mijn reddingsvest met lifeline aan te trekken.

Daarna pakte ik de grote draadschaar vanonder de kajuittrap en ging aan dek.

De ravage die ik aantrok was schrikbarend en droevig tegelijk; trots schip, nu ronddobberende bende!

Tegelijk kwamen er een hoop vragen in mij op; hoe komen we thuis? Ben ik goed verzekerd? Onze vriendinnen zouden naar Noorwegen komen om mee terug te zeilen, afzeggen? Eerst iedereen bellen dat we OK zijn, ze kunnen ons immers op de tracker zien? etc.

Jan zat al in de werkstand; eerst de ravage opruimen, daarna plannen we de volgende stappen.

De mast hing rechtstandig naast het schip en het afgebroken stuk lag horizontaal over het dek. Alle stagen zaten nog vast.

Er stond 2 - 3 meter deining maar de mast beukte niet en er was geen gevaar voor lekkage.

We zijn toen gaan opruimen.

Het was lastig werken want het schip rolde erg en er was niets meer om je aan vast te houden.

Eerst haalden we de giek los en trokken het onderlijk van het grootzeil eruit.

Daarna de grootzeil val los en het grootzeil binnengehaald.

Dat was zwaar werk want het zeil lag onder water.

Als het schip naar het zeil toe rolde haalden we het zeil een stuk binnen en klemden het dan vast op de railing.

Rolde het schip naar loef dan trok het vanzelf het zeil verder op.

Jan knipte met een tang de sleetjes los.

We beveiligden de val-einden en deden daarna hetzelfde voor de genua.

Vervolgens hebben we de grootzeilval uit het gebroken onderstuk getrokken en aan de voorbolder vastgemaakt.

Daarna het andere einde dat van de top van de mast kwam op de schootlier in de kuip gezet en toen zijn we gaan draaien.

Langzaam kwam de mast horizontaal naast het schip te liggen met een zaling die schuin naar boven en naar buiten wees.

Daarna vanaf een tweede schootlier een stropje onder de mast doorgehaald en hem tot de rand van het dek opgetrokken.

Toen Jan aan de zaling trok rolde de mast op het gangboord tegen de scepters aan.

De val voor en achter hebben we toen verder aangespannen en daarna lag de mast stevig langszij.

Vervolgens hebben we de ronde gedaan met de zaklamp om te zien of er geen lijnen meer overboord hingen die in de schroef konden komen en daarna hebben we de motor gestart.

Het was nog 126 mijl naar Bergen. Met een snelheid van 5 knopen hadden we een brandstofgebruik van 2,5 liter. We rekenden dus op 25 uur  varen en 70 liter diesel.

Er zat 90 liter in de tank en we hadden nog een can met 20 liter.

Vervolgens hebben we via de iridium telefoon het racecomite gemeld dat we uit de race lagen, dat alles in orde was en dat we verder geen hulp nodig hadden.

Ook werden belden we onze vriendinnen, wat goed was want die zaten ongerust naar ons stilligend icoontje op de internetpagina te kijken en ze konden niet slapen.

Allen waren blij te horen dat we beiden gezond en levend waren.

In de ochtendnevel hadden we volgende aanblik:

De terugreis was zwaar! het schip had de wind en golven van opzij. 's Avonds nam de wind en de deining toe en we hebben vreselijk liggen rollen.

Tegen de ochtend, toen we de fjord van Bergen aanliepen, hebben we een zwaar onweer gehad. Er stond 38 knopen wind, een striemende regen die ons het zicht benam en blikseminslagen zo dichtbij dat je de Ozon kon ruiken.

Onder die omstandigheden en met behulp van de iPad zijn we rond 3 uur 's ochtends de fjord binnengelopen en om 8 uur maakten we vast aan de steiger bij Askoy.

We hebben daarna de mast aan de wal getakeld en met de zeilen in een loods gelegd. Vervolgens begon de coördinatie met de onze verzekeraar, Datacombinatie Yachtverzekeringen en het schadebureau Vijzelaar.Expertise. De vraag is nog of we in Noorwegen een nieuwe mast zetten en dan later naar huis zeilen, of dat we het schip naar Nederland laten transporteren en hier een nieuwe mast zetten. Hoe dat afloopt laat ik in een volgende post weten.

We hebben met Nanny en Yvette nog een weekje op de motor door de fjorden gevaren, prachtige plekjes gevonden om te ankeren en we hebben gezien hoe 200 Griend walvissen (pilot Whales) de fjord inzwommen achter een school vis aan.

Een geweldige laatste week dus en ook voor hen was de reis niet tevergeefs. We moesten wel allemaal terugvliegen en dat was zo niet gepland..

Nu zijn alle bemanningsleden terug in Nederland.

Wel vreemd om zo aan te komen zonder Pendragon!

Wordt vervolgd.

Georges Kemmerling

Hierbij wat foto's van de gehavende Pendragon.

Je kunt ze aanklikken om te vergroten.

Helaas.........

Zondagnacht is de mast gebroken. Ze hebben hem binnen kunnen halen en zijn op de motor binnen gevaren. Voor de Pendragon is de strijd helaas voortijdig voorbij.  Een volledig verslag volgt nog.

Zaterdag 25 juni.

Zaterdag was een rustdag. Jan heeft een trip gemaakt over het eiland en ik heb wat reparaties gedaan en ben naar de kapper geweest.

'savonds barbeque bij een van de Shetlanders thuis.

Nu zit ik op de jachtclub met uitzicht over de haven en de heuvels.

Er zwemmen hier zeehonden voor de deur langs.

Morgen start van de etappe Lerwick Bergen.

De windvoorspelling is "ruime wind" maar als we maandag middag niet binnen zijn dan valt onder de kust van Noorwegen de wind weer weg.

Dan kan het erg lang gaan duren voordat we binnen zijn .

Vrijdag 24 juni.

Vrijdag ochtend kregen we de kust van de Shetlands in zicht

Grijze vertikale rotsen met alleen maar gras, geen bomen.

Jan kreeg bezoek van een puffin, een klein vogeltje met een soort papagaai snavel.

Bij het aanvaren van de haven trok het zicht weg in een regenbui.

Er zijn daar wat rotsen onder water en we hebben erg moeten zoeken naar de cardinale boei die dat aangeeft.

Dat was even erg spannend, je weet niet welke doorgang je voor je hebt en of die veilig is.

Er stond ook stroom.

Even na het middaguur liepen we binnen.

Via de marifoon riepen we de finishlijn op en we kregen een kanonschot bij het passeren van de lijn.

De jachtclub stuurde iemand bij ons aan boord mete een welkomstpakket waarin o.a. een fles Shetlands Whiskey.

We zijn de stad in gelopen en hebben een fish-and-chips tentje gevonden waar allemaal vissers zaten.

Zijn aangeschoven bij een gepensioneerde Shetlander en dat was een interessant gesprek.

's avonds feest in het oude fort, Volksmuziek, een band van meisjes met violen.

We kregen de wisselbeker die ze de "wooden spoon" noemen.

Die moet volgend jaar terug, maar er zit een schildje op met "Pendragon 2011".

We zullen hem een jaartje in de bar bij Ina hangen.

Donderdag 23 juni.

Donderdag
's ochtends wakkerde de wind aan naar 27 knopen (ongeveer 6 beaufort) en de deining nam toe.
We hadden lange rollers van zeker 3 meter hoog en af en toe werden we hard op onze zij gesmeten.
Geen van beiden hadden we nog zo'n deining meegemaakt en het was indrukwekkend en een erg eenzaam stuk Noordzee.
Het was 10 graden Celsius en erg nat en koud. Veel buiswater en regen.
Een hele wilde ochtend.
'smiddags werd de wind minder maar de deining bleef staan.
Het ging heel langzaam en bij elke harde klap van een golf liep de snelheid terug van 5,5 knopen naar 2,3.
We hebben veel discussie gehad over zeilwisselingen; High Aspect fok of Genua, in- of uitreven...
De hele nacht moeizaam terug opgeklommen naar de lijn  Bergen-Lerwick.

Woensdag 23 juni.

Woensdag was de start voor de etappe naar Lerwick.

Rond de starttijd stond er bijna geen wind.

Dat schijnt onder de kust van Noorwegen vaak het geval te zijn.

het was zaak om bij de kust weg te komen.

het duurde tot 2 uur 's ochtends voordat er wat wind kwam.

Intussen hebben we orca's gezien.

Het veld lag toen nog dicht bij elkaar en we konden de doublehanded boten op AIS zien.

Toen de wind kwam hebben we de genakker gezet om afstand te krijgen, maar dat betekende dat we een zuidwestelijke koers moesten varen.

Dat was een tactische vergissing want toen de wind aantrok draaide deze naar het noord-westen en toen meosten we scherp kruisen om het waypoint bij Lerwick te halen.

Dinsdag uitgerust en een bezoekje aan Bergen gebracht.

Maandag 21 Juni.

Maandag 21 Juni,

's avonds gefinished na 107,5 uur varen.

Het laatste stuk was enorm traag.

Nadat de meeste jachten gefinished waren viel tegen 4 uur 's ochtends de wind geheel weg.

We zaten onder de kust en dreven met de stroom mee naar het noorden (1 knoop).

Ter hoogte van de ingang van de fjord (waar we de Waypoint-1 gate moesten passeren) werd het spannend.

Zouden we de fjord inkomen of eraan voorbij drijven?

Groodzeil en fok klapperden vreselijk op de deining en deden niets.

We hebben de spi gehesen en Georges is in de preekstoel gaan liggen om te voorkomen dat het zeil zich om de voorstag zou wikkelen.

Bij elke rol van het schip vulde de spi zich een beetje en zo kregen we 1 knoop vaart naar de kust toe.

We hebben over 100 meter bijna een uur gedaan.

Eenmaal binnen de fjord hebben we via GSM onze positie aan het race comite gerapporteerd.

Daarna kwam er een beetje wind en toen ging het met 2 knopen naar de finish lijn.

De wind bleef gelukkig in de juiste hoek staan.

Prachtig om zo een fjord binnen te varen.

Veel lage eilandjes met wat begroeiing, rotsen en soms een huisje.

We hebben een blinkertje uitgehangen en een stevige makreel gevangen.

Die ging de oven in met gebakken aardappelen.

Om 20.30 zijn we gefinished en hebben de motor gestart.

In de jachthaven zaten onze nededingers aan een vismaaltijd en ze kwamen allemaal naar buiten om ons te begroeten.

22 man op de kade, allemaal in doublehanded jasjes, stonden te juigen en maakten zelfs een "wave".

Zondag 20 juni

Zondag 20 juni

Zwakke en veranderlijke wind.

Dit is het soort weer waar Pendragon niet goed mee overweg kan.

We zakten naar de vierde plaats en daarna naar de laatste plaats.

Nou ja, we zijn nieuwkomers en ook aan Pendragon valt nog veel te verbeteren.

Update 19 juni.

Even een update van het thuisfront over de stand van zaken tot nu toe.

Vanaf 16.00 uur Nederlandse tijd zijn de snellere zeiljachten aan het finishen. Het is nu bijna 21.00 uur ned. tijd en inmiddels zijn er 7 jachten gefinished. De Pendragon is mede dankzij ongunstige noordoosten wind, 2/3 bft, helaas gezakt naar de 4de plaats. De Pendragon heeft volgens het overzicht van 20.30 ned. tijd nog 65 mijl te gaan. Mochten ze dit binnen 11 uur kunnen realiseren dan is er nog een mogelijkheid dat ze, gezien hun handicap, bij de eerste 3 eindigen. Dan moeten de omstandigheden en de weergoden wel meewerken! Hun gemiddelde snelheid is nu zo'n 5.6 knopen maar er zijn momenten geweest dat ze 7.8 liepen. Daarom hebben ze ook gedurende 1 1/2 etmaal op de eerste positie gestaan wat natuurlijk hartstikke goed is. En dat met allemaal allrounders die gesponserd worden. Een hele prestatie!

Voorlopig is het nog steeds afwachten, en is de schipper aan het slapen. Jan zit op dit moment achter het roer. Het blijft spannend.